شهید علی حاتمی
دانشجوی مقطع دکتری رشته دامپزشکی
تاریخ و محل تولد: ۲ اردیبهشت ۱۳۳۷، تهران
تاریخ و محل شهادت: ۱۶ دی ۱۳۵۹، هویزه
مزار: بهشت زهرا (س) قطعه ۲۴ ردیف ۹ مکرر شماره ۳۲
زندگینامه
در زمستان سال ۱۳۳۷ در یکی از محله های جنوب شهر تهران، دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی اش را در مدرسه جعفری و در حدود سال ۱۳۵۰ به پایان رساند و تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان پیرنیا تمام کرد، دوران دبیرستان وی نیز در مدرسه دارالفنون سپری شد. بعد از اتمام دوره دبیرستان تصمیم گرفت که در رشته دامپزشکی شرکت کرده و وارد دانشگاه شود. وی با احراز رتبه ۲۹ در کنکور توانست به راحتی به دانشگاه راه یابد. پس از چندی پیام مشهور امام در مورد جهاد سازندگی در رزوزنامه ها منتشر شد و همان زمان بود که شهید حاتمی تصمیم گرفت همراه چند تن از هم دوره ای های خود عازم جهاد سازندگیِ استان چهار محال بختیاری شود و در شرایطی که از حداقل امکانات نیز برخوردار نبود سال ها با دلسوزی بی بدیل و تلاش فراوان سعی در محرومیت زدایی از این منطقه کرد. حول و حوش سال ۵۸ بود که به عنوان یکی از دانشجویان پیرو خط امامی، در اتفاقاتی که منجر به تسخیر لانه جاسوسی شد، شرکت داشت و نهایتاً در ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ در راس گروهی از دانشجویان وارد سفارت شدند و لانه جاسوسی را تسخیر کردند
شهید حاتمی از مهمترین افرادی بود که در راه طرح بازسازی و راه اندازی مجدد وزارت فرهنگ و هنر سابق در قالبی جدید و مطابق با ارزش های جامعه اسلامی کوشید، وزارت خانه ای که امروز آن را با عنوان «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» می شناسیم.
با شروع جنگ تحمیلی و با کسب رضایت از مادر خود راهی جبهه نبرد حق علیه باطل گردید و در درگیری ای سخت و نفس گیر در هویزه، در حالی که در محاصره دشمن قرار گرفته بود همراه ده ها تن از پاسداران انقلاب و دانشجویان خط امام به درجه رفیع شهادت نائل شد.
گزیده ای از وصیت‌نامه شهید
سلام و درود بر امام امت خمینی کبیر درود و تهنیت به امت شهید پرور، امتی که حضور و آگاهی خود را در تمام صحنه‌های انقلاب اسلامی ایران به اثبات رسانیده است. سلام بر دانشجویان مسلمان و مبارزی که در اقصی نقاط جهان مظلومیت ملت ایران را فریاد می‌کشند و مستکبران تاریخ را به زانو در آورده‌اند و با اعتصاب غذای خود بجان ستمگران، تشویش افکنده‌اند و درود بر خطی که مبارزه با هر چه شرک را در انحصار خود دارد و خطی که به اثبات رسانیده که تنها امید مستضعفین جهان و حرکتهای اسلامی است و تنها این خط است که می‌تواند قدس، این قلب محرومان مسلمان را نجات بدهد.
اگر انقلاب شکر را نگوییم کفرش را گفته‌ایم و اگر در جهتش گام برنداریم ناگزیر بر ضد آن عمل کرده‌ایم رفتارمان با گروگان‌ها به‌قدری خوب و اسلامی بود که روزی یکی از گروگان‌ها گفته بود من فراموش کرده‌ام گروگان هستم اظهارات کوئین گروگانی که اخیراً آزاد شد، این ادعا را به اثبات می‌رساند.
در آخر نامه خطابم به پدر و مادر و خواهران و برادران است. از شما پوزش می‌طلبم و معذرت می‌خواهم که نتوانستم برایتان خدمتی انجام دهم و درحالی‌که شما زحمت زیادی برای من کشیده بودید و من می‌دانم وظایف فرزندی و برادری را در حق شما عمل‌نکرده‌ام. ولی خواهش می‌کنم که مرا ببخشید زیرا مقصرم و عذری ندارم. سلامتی شمارا از درگاه پروردگار خواهانم. سلام مرا به تمام دوستان و آشنایان بخصوص دانشجویان مسلمان پیرو خط امام برسانید.
والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
امضاء: علی حاتمی